Johannes Nikel to postać, której życie i praca pozostawiły niezatarte ślady w historii duchowieństwa katolickiego oraz nauk biblijnych. Urodził się 18 października 1863 roku w Żorach, a zmarł 28 czerwca 1924 roku we Wrocławiu. Jako duchowny katolicki, biblista i naukowiec, poświęcił swą karierę studiom teologicznym oraz badaniom nad Pismem Świętym.
W jego edukacji kluczowym okresem były lata 1881-1884, kiedy to studiował teologię i języki orientalne we Wrocławiu, a następnie kontynuował naukę w Würzburgu do 1890 roku. Właśnie tam napisał swoją pracę doktorską zatytułowaną „Nauka Starego Testamentu o Cherubinach i Serafinach”, która ukazała się drukiem w 1890 roku we Wrocławiu.
Nikel przyjął święcenia kapłańskie 26 czerwca 1886 roku we Wrocławiu. Po uzyskaniu stopnia duchownego, pracował jako wikary w Oleśnicy oraz Chorzowie w latach 1886-1890. Kolejnym etapem jego kariery zawodowej było nauczanie jako katecheta w gimnazjach w Głubczycach, Nysie i Wrocławiu w latach 1890-1897.
Od 1897 roku Nikel pełnił funkcję docenta egzegezy na Uniwersytecie Wrocławskim, co otworzyło przed nim nowe możliwości w dziedzinie nauk biblijnych. W 1907 roku został powołany na konsultanta Papieskiej Komisji Biblijnej, a z kolei w 1913 roku otrzymał tytuł kanonika. Od 1921 roku był prepozytem kapituły katedralnej.
W latach 1914-1921 Nikel miał także zaszczyt przewodniczyć Śląskiemu Związkowi Św. Bonifacego. Jego działalność nie ograniczała się jednak tylko do sfery religijnej; był również zaangażowany w kwestie społeczne, stając się ekspertem w zagadnieniach związanych ze Starym Testamentem oraz problemami życia społecznego. Liczne publikacje, które wyszły z jego pióra, świadczą o jego głębokiej wiedzy i znaczeniu pracy, którą włożył w naukę.
Przez całe życie Johannes Nikel dążył do połączenia nowoczesnych wyników badań egzegetycznych z nauką Kościoła Katolickiego, co czyni go ważną postacią w historii nauk biblijnych oraz duchowieństwa w Polsce.
Publikacje
Johannes Nikel był autorem wielu znaczących prac naukowych i publikacji, które dotykały różnych aspektów historii, religii oraz kultury. Jego dorobek literacki jest znaczący i obejmuje szeroką gamę tematów, poniżej przedstawiono kluczowe pozycje z jego bibliografii:
- Nauka Starego Testamentu o Cherubinach i Serafinach, 1890 Würzburg,
- Pogańskie narody starożytności i ich nastawienie do obcych religii, 1891,
- Tolerancja religijna starożytnych ludów pogańskich, 1891,
- Prawo społeczne Niemieckiej Rzeszy w minionej dekadzie, 1891,
- Polityka socjalna i ruchy społeczne starożytności, 1892,
- Monoteizm Izraela z czasów przedbabilońskich, 1893,
- Ogólna historia kultury, 1895,
- Dzieło historyczne Herodota w świetle asyrologii, 1896,
- Herodot a badania pisma klinowego, 1896,
- Odtworzenie żydowskiej wspólnoty po okresie babilońskim, 1900,
- Prawa Rzeszy o ubezpieczeniach chorobowych, wypadkowych i inwalidzkich, 1901,
- Biblia a Babel, 1903,
- Księga Rodzaju a badania pisma klinowego, 1903,
- Nowe źródła najstarszej historii żydowskiej diaspory, 1906,
- Biblijne pytania naszych czasów, 1908 Münster,
- Stare i nowe ataki na Stary Testament, 1908,
- Wiarygodność Starego Testamentu w świetle Bożej inspiracji, 1908,
- Źródło starotestamentalnej wiary w Boga, 1908,
- Biblijna prehistoria, 1909,
- Mojżesz i jego dzieło, 1909,
- Historia Izraela od Jozuego do końca wędrówki, 1910,
- Historia Patiarchów, 1912,
- Historia Izraela od Egiptu do Chrystusa, 1916,
- Rozprawy starotestamentowe, 1909 Münster,
- Historyczny charakter Księgi Rodzaju, 1909,
- Stary Testament a porównywalna historia religii, 1911,
- Stary Testament a miłość bliźniego, 1913,
- Używanie Starego Testamentu w kazaniu, 1913,
- List do Hebrajczyków, 1914,
- Wprowadzenie do Starego Testamentu, 1917,
- Starotestamentowe kazania, 1917 Paderborn,
- Nowy tekst Ninkarrak, 1918,
- Wybór starotestamentowych tekstów, 1919,
- Biblijna archeologia, 1919.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Arthur Stern | Dawid Fazowski | Ignatz Grünfeld | Franciszek HarazimOceń: Johannes Nikel